เด็ก 3 ขวบเดินลุยป่าเจอรถไฟทับ แม่เผยลูกเดินตรงไม่รู้จักถอยหลัง

จากเหตุการณ์เมื่อเวลา 21.00 น. วันที่ 10 มิถุนายน 2566 มีเด็กถูกรถไฟชนเสียชีวิต บริเวณทางรถไฟ หมู่ 3 ต.นาป่า อ.เมือง จ.ชลบุรี ทราบชื่อผู้เสียชีวิตต่อมา คือ ด.ช.อาชาวิน อายุ 3 ขวบ 

นางสาวอรัชพร อายุ 24 ปี แม่ของเด็ก เล่าทั้งน้ำตาว่า ลูกตนเป็นออทิสติดเทียม ตอนเกิดเหตุตนได้เข้าห้องน้ำแล้วลูกแอบเดินออกจากบ้านมาตามทางที่เป็นทางรถวิ่ง เพราะลูกตนจะเดินไวมาก ถ้าเดินแล้วจะเดินหน้าอย่างเดียว ตนก็ออกตามหาแต่ไม่คิดว่าจะมาถึงตรงนี้ เพราะระยะทางเกือบ 500 เมตรจากบ้าน ตนเดินหาแถวบ้านแต่มีพี่ที่อยู่แถวบ้านพูดว่า เด็กถูกรถไฟชนเสียชีวิตจึงรีบมาดู พบว่าเป็นลูกของตนจริงๆ

ด้านนายสมจิตร อายุ 45 ปี ตาของเด็ก เล่าด้วยความเสียใจว่า ก่อนเกิดเหตุ แม่ของหลานเข้าห้องน้ำ แล้วฝากหลานไว้ เล่นกันอยู่ในห้องตน ระหว่างนั้นตนก็เผลอแค่ 2-3 นาที หลานวิ่งออกจากห้องไปไหนไม่รู้ ส่วนแม่ของหลานออกมาจากห้องน้ำ มาถามว่าลูกไปไหนแล้ว ตนก็บอกว่า ไม่รู้ คิดว่าเล่นอยู่แถวข้างบ้าน หาข้างบ้านไม่เจออีก ตนจึงให้ไปหาตรงเตาถ่าน เพราะหลานชอบไปเล่นเป็นประจำ บ้านของตนห่างจากทางรถไฟประมาณ 300 เมตร มาคิดกันหลังเกิดเหตุว่า หลานจะวิ่งมาหาพ่อที่ทำงานเป็นพนักงานก่อสร้างทางรถไฟ อยู่ฝั่งตรงข้ามห่างจากบ้านประมาณ 350 เมตร เพราะคิดว่าพ่อยังไม่เลิกงาน ไม่กลับบ้านสักที คงคิดถึง จึงตั้งใจมาหาพ่อ ซึ่งพ่อก็ไม่เลิกงาน เลยคิดจะไปหา จนถูกรถไฟชนจนเสียชีวิตดังกล่าว

ทีมข่าวสอบถาม นางมณฑิรา อายุ 54 ปี เจ้าของที่ดิน ที่พ่อแม่เด็กผู้เสียชีวิตนั้นเช่าอยู่ ได้เปิดเผยว่า เด็กเป็นออทิสติกเทียม แต่ก็เห็นเด็กคนนี้มาตั้งแต่เกิด ส่วนมากช่วงหลังมาจะเดินไปทั่วจนบางครั้งก็ยังโดนหมาจะรุมกัด แต่ชาวบ้านช่วยได้ทัน และมีบางครั้งก็เดินออกไปถนนใหญ่ แม่ค้าพบจึงได้เอาตัวกลับมาคืนพ่อแม่ บางครั้งก็จะเดินเข้าป่าไปคนเดียวแต่ระยะทางก็ไม่ไกลจากบ้านมากนัก มีแต่ครั้งนี้ที่เด็กเดินไปไกลมาก ครึ่งกิโลเมตรได้ แต่แปลกว่าทำไมไม่เห็นมีสุนัขร้องสักตัว ซึ่งสุนัขในซอยก็ดุด้วย หากเด็กเดินมาลำพังก็คงถูกกัดก่อนแน่ๆ

โดยมีภาพจากกล้องวงจรปิดบริเวณใกล้เคียงที่เกิดเหตุ บันทึกเสียงหวูดรถไฟดังหลายครั้ง กระทั่งต่อมาเจ้าหน้าที่ ชาวบ้าน และครอบครัวของเด็กช่วยกันตามหา จนมาเจอร่างเด็กเสียชีวิตแล้ว ทำให้คนในครอบครัวถึงกับร้องไห้ออกมา

ทีมข่าวยังได้ลงพื้นที่ไปดูจุดที่เด็กถูกรถไฟชนเสียชีวิต พบว่า อยู่ห่างจากบ้านประมาณ 500 เมตร ส่วนเส้นทางที่จะเดินไปยังจุดเกิดเหตุจากบ้าน พบว่า เส้นทางแบ่งเป็นสองเส้นทาง คือ เส้นทางที่ 1 เส้นหลัก จะต้องผ่านบ้านชาวบ้านจำนวนมาก และระหว่างซอยมีสุนัขดุจำนวนมาก แต่ช่วงเวลาที่เด็กหายไม่มีใครได้ยินเสียงหมาเห่าหรือเด็กร้อง

ส่วนเส้นทางที่สอง เป็นบริเวณด้านหลังบ้านซึ่งเป็นบึงหนองน้ำขนาดใหญ่ และค่อนข้างเปลี่ยว ถ้าไม่มีบ้านคนและไม่มีสุนัข เด็กสามารถเดินมาได้แต่จะต้องผ่านบ่อน้ำขนาดใหญ่ก่อน

สอบถามลุงกล้า ที่พาทีมข่าวไปดูรางรถไฟ บอกว่า ชาวบ้านเชื่อว่าเด็กอาจจะเดินผ่านเส้นทางหลักเส้นทางที่หนึ่ง และเดินอ้อมไปยังทางข้ามรถไฟ ซึ่งบริเวณนั้นเป็นจุดที่พ่อของเด็กทำงานก่อสร้างอยู่